Nieuws

Afwijzing subsidieaanvraag voor de huisvesting van vergunninghouders onderuit

Gepubliceerd op 18 aug. 2022

Onze mensen

De Raad van State heeft in een uitspraak van 27 juli 2022 geoordeeld dat een vrouw die € 65.000,- in een woonvoorziening heeft geïnvesteerd voor de huisvesting van vergunninghouders niet kan worden tegengeworpen dat niet voldaan is aan het subsidievereiste dat op het moment dat de subsidieaanvraag wordt ingediend minimaal 4 vergunninghouders in de woonvoorziening moeten wonen.

Tijdelijke regeling stimulering huisvesting vergunninghouders

De Tijdelijke regeling stimulering huisvesting vergunninghouders beoogt de bouw van woonvoorzieningen en de verhuur daarvan aan houders van een verblijfsvergunning (vergunninghouders) te stimuleren door middel van een subsidie. Een verhuurder moet het voornemen om een woonvoorziening te realiseren voorafgaand aan een subsidieaanvraag melden bij de Rijksdienst voor Ondernemend Nederland (RVO). Op basis van die aanmelding wordt een ‘verklaring van budgetreservering’ afgegeven. Zo’n verklaring wordt niet afgegeven als de RVO het vermoeden heeft dat er minder dan vier vergunninghouders in de woonvoorziening zullen worden gehuisvest. Met een eenmaal afgegeven verklaring van budgetreservering wordt het bedrag gereserveerd dat aan subsidie kan worden verstrekt. De subsidieaanvraag moet worden gedaan als de woonvoorziening is gerealiseerd en in gebruik is genomen.

De feiten

De vrouw in kwestie heeft in 2018 haar voornemen kenbaar gemaakt, op basis waarvan een verklaring van budgetreservering van € 37.500,- is afgegeven. Het college van B&W heeft kort voordat de vrouw de subsidieaanvraag bij de RVO heeft ingediend aangegeven dat er geen vergunninghouders meer te huisvesten zouden zijn. De vrouw heeft vervolgens een subsidieaanvraag ingediend bij de RVO voor een bedrag van 27.500,- Ten tijde van het indienen van de aanvraag om subsidie in 2019 waren 3 vergunninghouders gehuisvest in de woonvoorziening. Artikel 8 lid 1 onder d van de subsidieregeling schrijft in dat geval dwingend voor dat de aanvraag moet worden afgewezen omdat ten tijde van de aanvraag minimaal 4 vergunninghouders in de woonvoorziening moeten wonen. De minister heeft de subsidieaanvraag dan ook afgewezen en dit besluit in bezwaar gehandhaafd. De rechtbank heeft het beroep ongegrond verklaard.

Hoger beroep

De vrouw laat het er niet bij zitten voert in hoger beroep onder andere aan dat zij niet aan het project was begonnen als zij had geweten dat zij voor de gehele investering zou moeten opdraaien. Ze heeft er bovendien op gewezen dat het de overheid is die beslist om geen vergunninghouders te plaatsen in haar woonvoorziening, terwijl velen zitten te wachten op huisvesting. Ook ziet de vrouw de verklaring van budgetreservering als een voorwaardelijke subsidietoekenning. De Raad van State overweegt dat de minister op grond van de regeling gehouden was de subsidieaanvraag af te wijzen, omdat de afwijzingsgrond van artikel 8 lid 1 onder d van de subsidieregeling imperatief is geformuleerd zonder dat de regeling een hardheidsclausule kent. Toch oordeelt de Raad van State dat de minister de afwijzingsgrond buiten toepassing had moeten laten omdat de gevolgen van de toepassing ervan in dit geval onevenredig uitwerken. Gewezen wordt op de omstandigheid dat de vrouw er alles aan heeft gedaan om aan de voorwaarden te voldoen en dat zij geen invloed had op het daadwerkelijk huisvesten van vergunninghouders. Ook wordt aan de minister tegengeworpen dat met het afgeven van de verklaring van budgetreservering ook de conclusie is gerechtvaardigd dat ook de RVO geen reden had om te vermoeden dat er minder dan vier vergunninghouders in de woonvoorziening zouden worden gehuisvest.

Alsnog subsidie

De Raad van State vernietigt de uitspraak van de rechtbank, die het beroep ongegrond had verklaard, alsmede het besluit op bezwaar. Het primaire besluit wordt herroepen en de gevraagde subsidie van € 27.500,- wordt alsnog verleend.