Lachgas in woning leidt tot ontbinding van de huurovereenkomst

Dat het voorhanden hebben van substantiële hoeveelheden hennep(planten) in een huurwoning kan leiden tot ontbinding van de huurovereenkomst is al langere tijd praktijk. Ook de handel in xtc leidt doorgaans tot ontbinding van de huurovereenkomst. In geval van lachgas is dat minder vanzelfsprekend. In een recente uitspraak komt de aanwezigheid van lachgas in een huurwoning aan bod. Waar ging het in de zaak om? De laatste jaren is het gebruik van lachgas in opkomst, waardoor ook de handel in dit gas toeneemt. Hoewel het gebruik van lachgas in toenemende mate maatschappelijke onrust en overlast veroorzaakt, is het gas vooralsnog niet verboden.[1] Desalniettemin heeft de kantonrechter van de rechtbank Gelderland onlangs een huurovereenkomst met betrekking tot woonruimte ontbonden, wegens de opslag van een aanzienlijke hoeveelheid flessen lachgas in de berging van een gehuurde woning. Uitgangspunt bij de ontbinding van een huurovereenkomst is dat iedere tekortkoming kan leiden tot gehele of gedeeltelijke ontbinding van de overeenkomst, tenzij de tekortkoming gezien haar bijzondere aard of geringe betekenis, deze ontbinding met haar gevolgen niet rechtvaardigt (artikel 6:265 lid 1 BW). In deze zaak werd geoordeeld dat sprake was van een tekortkoming door de huurder in de nakoming van de huurovereenkomst die was gelegen in het opslaan van een grote hoeveelheid gasflessen gevuld met lachgas in het gehuurde. Volgens de kantonrechter is het potentiële ontploffingsgevaar van gas onder druk een feit van algemene bekendheid. Ook stond op het etiket van de gasflessen dat het gaat om een licht ontvlambaar gas. De huurder had zich daardoor volgens de kantonrechter moeten realiseren dat hij gevaar voor zichzelf, anderen en voor het gehuurde veroorzaakte door maar liefst 64 flessen lachgas met een totale capaciteit van 139 liter in de berging van de woning op te slaan. De kantonrechter weegt ook mee dat de huurder geen enkele voorzorgsmaatregel had getroffen om het gevaar weg te nemen. De huurder heeft daarmee gevaarzettend gehandeld en heeft dus in strijd gehandeld met onder meer artikel 7:213 BW. Op grond van dit artikel heeft een huurder zich als goed huurder te gedragen. Deze huurder heeft dat niet gedaan, zodat dit in beginsel de ontbinding van de huurovereenkomst rechtvaardigt. De huurder heeft een beroep gedaan op de ‘tenzij-bepaling’ uit artikel 6:265 BW en aangevoerd dat sprake was van een eenmalige tekortkoming en dat hij zijn leven sindsdien heeft gebeterd. De kantonrechter oordeelt terecht dat een tekortkoming uit het verleden niet ongedaan kan worden gemaakt. De kantonrechter oordeelt vervolgens ook dat het woonbelang van de huurder niet opweegt tegen het belang van de verhuurder (een woningcorporatie) om haar huurders een rustig en veilig woongenot te verschaffen. De kantonrechter acht daarbij van belang dat de handel in lachgas criminaliteit aantrekt, voor vervuiling zorgt en dat voor alle huurders duidelijk moet zijn dat de verhuurder hiertegen streng optreedt. De uitspraak is dus ook bedoeld om een voorbeeld te stellen. Commentaar Deze uitspraak is niet uniek. Al eerder werd een vordering tot ontruiming in kort geding toegewezen als gevolg van lachgas in de woning. Daarbij was de tekortkoming mede gelegen in het (gedeeltelijk) wijzigen van de bestemming van het gehuurde van woonruimte naar bedrijfsruimte, doordat de betreffende huurder bedrijfsmatig lachgas verkocht vanuit het gehuurde. Ook veroorzaakte de huurder substantiële overlast aan omwonenden. Deze uitspraken zijn in lijn met de jurisprudentie waarbij huurovereenkomsten worden ontbonden als gevolg van het telen van, de handel in en/of het voorhanden hebben van (bedrijfsmatige hoeveelheden) hennep in huurwoningen. [1] Inmiddels ligt er een wetsvoorstel om lachgas op lijst 2 van de Opiumwet te plaatsten (softdrugs).