Verdwijnen de Utrechtse parels aan de Oudegracht?

In de lente denken wij al snel aan een wandeling onder de Utrechtse lentezon. Tijdens de lunch voor een Broodje Ben of in de middag langs Venezia voor een ijsje om wat stoom af te blazen. Deze parels aan de Utrechtse Oudegracht blijken deze lente een 'hot-topic' te zijn, omdat ze mogelijk komen te verdwijnen. In deze blog praten wij u in het kort bij over de 'schaarse vergunningen' en de mogelijkheden voor de gemeente Utrecht om tóch broodjes- en ijszaken aan de Oudegracht te behouden.  Voor wie het gemist heeft, de gemeente Utrecht had laten weten dat enkele standplaatsen aan de Oudegracht gingen verdwijnen. Ondertussen heeft de gemeenteraad besloten dat de plekken waar nu Broodje Ben en Venezia staan, niet gaan verdwijnen. Dat wil alleen nog niet zeggen, dat ze hun standplaats mogen houden. Hoe zit dat? Om een broodjes-, oliebollen-, of ijsjeskraam te mogen exploiteren, is een standplaatsvergunning nodig. Het bewijs dat een ondernemer op een bepaalde plek zijn of haar 'waren' mag aanbieden. Er is slechts een beperkt aantal standplaatsen beschikbaar. Dit in tegenstelling tot het aantal ondernemers die de standplaatsen willen exploiteren. Daardoor zijn de standplaatsvergunningen zogenaamde 'schaarse vergunningen'. Toekenning van schaarse vergunningen is daardoor gebonden aan bepaalde spelregels, om zo een 'level playing field' te bevorderen. Zowel bestaande ondernemers áls nieuwe ondernemers moeten de kans krijgen mee te dingen naar de vergunning. In de praktijk bestaan grofweg vier verdelingsopties:

1. de hoogste bieder krijgt de vergunning;
2. op volgorde van aanvraag;
3. de gemeente verloot de vergunning, of;
4. selectiecriteria worden opgesteld en degene die het hoogste scoort, krijgt de vergunning.

De Volkskrant vermeldt dat de gemeente in eerste instantie koos voor een loting. Volgens DUIC nam de gemeenteraad daarna een motie aan zodat loting niet meer de primaire manier is om de vergunningen te verdelen. De gemeente gaat nog een keer onderzoeken of ze wellicht met selectiecriteria kunnen werken. Ook wij slenteren liever langs een lokale parel, dan langs een toeristen hut, met boerenklompjes, t-shirtjes met opdrukken van wietblaadjes of erger nog nog “I ♥ Amsterdam" (je komt ze zelfs in Utrecht tegen). Daarom denken we graag mee, en gelukkig zien we een (juridisch) geitenpaadje. Wij denken dat een loting na de poort, dus loting mét selectiecriteria (combinatie opties 3 en 4) kan werken. Zo zou de gemeente in ieder geval verplicht kunnen stellen dat op bepaalde plekken alleen eten en drinken mag worden verkocht. Bijvoorbeeld gericht op de lunch. Of dat alleen ijsjes in de verkoop mogen op een bepaalde plek. Alleen ondernemers met een goed plan voor een broodjeskraam of een ijsjeskraam, mogen dan meedoen aan de loting voor die plek. Dit biedt geen garantie voor de bestaande standplaatshouders, maar het vergroot wel hun kansen én het voorkomt Amsterdamse taferelen. Vragen over vergunningen, bestemmingsplannen of ons favoriete broodje? Wij horen het graag.