“Wie niet (een beetje) werkt, die niet eet”

Werknemers die ziek zijn moeten re-integreren. Dat schept verplichtingen voor werkgevers en werknemers. Werken werknemers niet of onvoldoende mee dan kan dat gevolgen hebben voor hun loon.

Al een tijd doet zich de discussie voor of een arbeidsongeschikte medewerker, die niet meewerkt aan een zogeheten opbouwschema naar volledige re-integratie, alleen zijn aanspraak op loon verspeelt voor de uren dat hij dat schema ten onrechte weigert te volgen, of dat hij in het gehéél geen aanspraak kan maken op loon.

Anders gezegd: verliest een fulltime medewerker, als deze weigert te re-integreren voor bijvoorbeeld twee uur per dag, alleen zijn aanspraak over deze twee uur of krijgt hij helemaal niets?Een tijd lang was de rechtspraak over deze vraag redelijk verdeeld. Op 6 juni 2014 heeft de Hoge Raad op dit punt duidelijkheid verschaft.

De Hoge Raad oordeelt dat deze medewerker niet alleen het loon over deze twee uur per dag verspeelt, maar in het geheel geen recht heeft op loon! De Hoge Raad heeft daarvoor verschillende argumenten.
Naast een taalkundige uitleg van de wetsbepaling, verwijst de Hoge Raad ook naar de bedoeling van de wetgever indertijd. De Hoge Raad is van mening dat de mogelijkheid om het loon stop te zetten als een medewerker niet voldoende re-integreert, bedoeld is als een prikkel voor de werknemer om “werk’ te maken van zijn re-integratie. Deze prikkel zou verwaarloosbaar zijn, als de werknemer in dit voorbeeld alleen maar over de ten onrechte niet gewerkte uren geen salaris zou ontvangen. Op deze manier zou de calculerende werknemer alleen maar worden beloond en uiteindelijk een herstel van de werknemer ook worden belemmerd.

Vandaar dat volgens de Hoge Raad een werknemer het recht op zijn volledig loon verspeelt!

Het is voor werkgevers van belang om deze volledige loonstop ook goed toe te passen. Werkgevers zijn namelijk verplicht te stimuleren dat werknemers zich voor hun re-integratie inspannen. Dat betekent dan ook dat werkgevers hun werknemers tot die inzet moeten prikkelen. Onderdeel van deze prikkel kan zijn, dat zij geen loon krijgen als zij niet voldoende meewerken. Laat de werkgever deze financiële prikkels na, dan kan dat er zelfs toe leiden dat het UWV vindt dat de werkgever zelf tekort geschoten is, hetgeen tot gevolg zou kunnen hebben dat de werkgever zelf uiteindelijk met een ‘ loonsanctie’ wordt bestraft.

Vandaar: het is van groot belang dat medewerkers zich daadwerkelijk inspannen voor hun re-integratie en dat adequate sancties volgen als deze inspanning uitblijft. Alleen als het ‘naar maatstaven van redelijkheid en billijkheid onaanvaardbaar’ zou zijn om het loon volledig stop te zetten, kan daarvan worden afgeweken, maar gelet op de strenge eisen die de rechtspraak aan dit criterium stelt, zal daarvan niet snel sprake zijn.

Voor meer informatie kunt u contact opnemen met mr. Joost Wasser, 040 23 80 600.